In 2019 veranderden we ons gazon in een rijk graslandje. We zaaiden grassoorten en kruiden, in de hoop op een een bloemrijk en divers resultaat.
Vorig jaar was daarvan al het nodige te zien, maar erg onder de indruk waren we nog niet. Na de maaibeurt in de zomer hebben we opnieuw gras en kruiden doorgezaaid en dit jaar is het beeld compleet anders.
Het is vooral de smalle weegbree die zicht helemaal gevestigd heeft, maar ook geraniums, kleine pimpernel, witte en rode klaver, madelief, boterbloem en klokjes (Campanula persicifolia, die overal in onze tuin opduikt, nu dus ook in het gras) lijken hun plek gevonden te hebben. Wilde peen staat er ook veel tussen, bloeit nog nèt niet.
Opvallendste nieuwkomers zijn het klein streepzaad en de vertakte leeuwentand. Ook nieuw, maar niet zo in het oog springend, is de hopklaver.
hopklaver 
rode klaver 
geranium 
wilde peen 
vertakte leeuwentand 
wilde peen 
klein streepzaad, vertakte leeuwentand en heel veel smalle weegbree
Ook zijn er planten niet teruggekomen. Duizendblad bijvoorbeeld, toch een volhardende plant, heeft zich dit jaar niet meer laten zien. Het juffertje in ’t groen – ook geen spoor van teruggevonden …
En ander soorten waarop we ons hadden verheugd (zoals cichorei, peterselie, ratelaar, brunel, gewone rolklaver, gewoon biggekruid, pinksterbloem, bolderik, vogelwikke, vlasbekje, margriet, Sint Janskruid, knoopkruid en walstro) zijn niet te bespeuren.
Maar dan wel weer een forse composiet (inmiddels meer dan een meter hoog), die we nog niet hebben kunnen determineren. Prachtig, diep ingesneden blad heeft ie.
We gaan deze zomer na het maaien nog een nieuwe poging doen met een herhalingszaaibeurt, maar iets anders aangepakt.
De eerste keer in 2019 hadden we het bestaande gazon opengescheurd met een verticuteerhark, en ook vorig jaar heb ik het zo gedaan, bij het doorzaaien.
Maar mogelijk is het bestaande gras toch te dicht voor een hoop zaden om er doorheen te komen.
Hoe we het dit keer willen gaan aanpakken is na het maaien toch weer met de verticuteerhark eroverheen, misschien kruiselings dit keer, maar ook in een aantal stroken de hele zode verwijderen. We zitten op zand, dus het moet eenvoudig zijn de grond uit de wortelmassa te schudden, zodat we geen voren in het gras krijgen. In die stroken willen we dan met name de kruiden nogmaals inzaaien, met het idee dat als ze daar een keer geworteld zijn, ze zich vandaaruit verder kunnen verspreiden, op een natuurlijke manier.
En wat dan nog verdwijnt, dat moet dan maar, dat voelt zich hier kennelijk niet thuis.
Zijn er anderen met ervaring met een dergelijk projectje? Ik hoor graag hoe dat ging!