Sinds 1781 wordt de stijlvorm Aan het volk van Nederland gebruikt om kwesties van nationaal belang aan te kaarten. Arjan van Dixhoorn en Pepijn van Houwelingen plaatsen zich met dit Manifest in deze traditie.
Op 1 juni 2005 werd de voorgestelde Grondwet van de Europese Unie verworpen in een raadgevend referendum. Ruim 63% van de stemgerechtigden in Nederland ging daadwerkelijk stemmen en van hen stemde ruim 61% tégen de Grondwet. In Frankrijk werden vergelijkbare cijfers gehaald, in andere landen kregen de burgers niet de gelegenheid zich uit te spreken. De Grondwet ging niet door. Niet op dat moment …
Tweeëneenhalf jaar later werd het Verdrag van Lissabon getekend en werden vrijwel alle aspecten van de afgekeurde Europese Grondwet alsnog aangenomen, zonder verdere volksraadpleging en met volkomen verachting voor wat de nederlandse bevolking (én de franse) wil. De Europese Unie betoonde zich hiermee een ondemocratisch en tiraniek instituut, dat zich niets aantrekt van burgers, maar alle middelen inzet om zijn macht uit te breiden en zijn utopie van europese eenheid uit te bouwen, ten koste van de eigenheid en het zelfbeschikkingsrecht van de aangesloten landen en volken.
Het ergste is dat in Nederland regering noch parlement dit een ernstige zaak vinden (ze gaan overal in mee, al wordt er op ondergeschikte punten soms wat tegengestribbeld) en dat de Raad van State (onafhankelijk adviseur van de regering over wetgeving en bestuur en hoogste algemene bestuursrechter van Nederland) weliswaar kanttekeningen plaatst bij de gang van zaken vanuit de EU, maar tegelijk stelt ‘dat te veel democratie de daadkracht schaadt, waardoor democratische controle in tijden van crisis mag en moet worden gerelativeerd.’
De facto laat Nederland zich, door regering en volksvertegenwoordiging, zijn soevereiniteit ontnemen door de Europese Unie en dreigt het op termijn een machteloze provincie van een europese superstaat te worden.
Voor een grondwetswijziging is in Nederland een meerderheid in beide Kamers nodig, gevolgd door verkiezingen en daarna nogmaals een tweederde meerderheid in beide Kamers. Dat is een zware procedure, juist bedoeld om te voorkomen dat een dergelijke ingrijpende wijziging wordt gedaan zonder expliciete instemming van de burgers.
Maar de voortgaande en onomkeerbare overdracht van soevereiniteit aan de EU gaat sluipend en zonder verdere raadpleging van de bevolking. Van Dixhoorn en van Houwelingen noemen dit, zich baserend op artikel 93 uit het wetboek van strafrecht, landverraad: “De aanslag ondernomen met het oogmerk om het Rijk geheel of gedeeltelijk onder vreemde heerschappij te brengen of om een deel daarvan af te scheiden, wordt gestraft met levenslange gevangenisstraf of tijdelijke van ten hoogste dertig jaren of geldboete van de vijfde categorie.”
Met hun Manifest willen de auteurs de burger activeren om onze parlementariërs op hun verantwoordelijkheid aan te spreken, mee te werken aan pogingen om enquêtes en referenda over de EU af te dwingen, te komen tot een Grondwetswijziging die permanente overdracht van soevereiniteit aan de EU (of welke andere nieuwe staat ook) onmogelijk maakt.
Het Manifest laat zich goed lezen in een middag, al zijn sommige delen wat taai.
Verbijsterend is de opsomming van uitspraken van Juncker (huidige voorzitter van de Europese Commissie), zoals “When it becomes serious, you have to lie”, “We decide on something, leave it lying around and wait and see what happens. If no one kicks up a fuss, because most people don’t understand what has been decided, we continue step by step until there’s no turning back” of “I am for secret, dark debates”.
En dit is de stem van de Europese Commissie, het machtigste orgaan in de EU.
Behalve een beschrijving van hoe dit proces van soevereiniteitsverlies in zijn werk gaat, geeft het Manifest ook weerwoord op de drie belangrijkste (drog)redenen die steeds in de strijd worden geworpen om de ‘noodzaak’ van de Europese Unie er in te rammen:
- De EU brengt welvaart
- De EU zorgt voor vrede
- De EU is noodzakelijk en onvermijdelijk; soevereiniteit bestaat niet
In het laatste hoofdstuk biedt het Manifest een alternatief voor de EU en de voortgaande integratie, of moet ik zeggen assimilatie, van de lidstaten in de Europese Unie, voor het verlies aan eigenheid, aan zelfbeschikkingsrecht …
Dit Manifest, nu bijna een jaar oud, verdient het gelezen te worden, verdient het aandacht te krijgen in de media.
Vooralsnog is het bij ’s lands grootste boekenverkoper bol.com niet verkrijgbaar. Bij de uitgever zelf wel. En bij uw lokale boekhandel, natuurlijk.
Arjan van Dixhoorn & Pepijn van Houwelingen
Manifest aan het volk van Nederland
Aanklacht tegen de afschaffing van ons land en de ondermijning van onze democratie door de Europese Unie en een oproep tot grondwettelijk herstel
Groningen, De Blauwe Tijger, 2015, ISBN 978 94 921 610 17
website De Blauwe Tijger